Eerste week stage!
8 september 2017 - Paramaribo, Suriname
Even weer een update van uit het warme en soms keihard regende Suriname.
Afgelopen week (van maandag tot donderdag) me eerste week stage mogen lopen..
Jeetje wat moest ik wennen zeg.. zo als we allemaal weten is de zorg in Nederland hard werken en soms je benen onder je lichaam weg rennen.. maaar dat is hier heeeel anders
Ik zit nu eerst 2 weken op de kraam afdeling omdat de afdelingen gynaecologie en kinderen vol zat omdat het ziekenhuis overstroomt met Nederlandse studentes.
Sochtends worden alle babies gewassen en aangekleed, wat overigens super leuk en schattig is om te doen!
Verder zit je dan van 10 tot 3 eigenlijk op een stoel niks te doen...
Dit was de eerste 3 dagen het ergste omdat ik toen op een kamer zat waar de vrouwen alleen last hebben van veel bloed verlies.. en 3 kindjes van de 5 meiden in de conveuse lagen (wat hier heel snel gebeurt!) ook al vraag je of je iets kan doen krijg je een antwoord als "nee meisje, is even niks te doen" of "nee poppetje het is rustig"
Natuurlijk ben ik hier met de gedachtes gekomen om te leren van de zusters, de cultuur ect.. maar dit had ik niet verwacht. Ik ben niet gemaakt om op een stoel te zitten in de zorg, ik wil graag mensen helpen waar het kan! De 2de dag stage dacht ik; ik ga het anders doen, ik neem mijn ziekenhuis leerboek en opdrachten mee en ga aan de zelf studie! Dan tikt de tijd wat sneller door.. 3de dag in informatie verzameld voor me oriëntatie opdracht (die ik vandaag helemaal afgemaak hebt in jawel 4uur tijd! Het is een wonder dat ik zo lang bezig ben voor school 😂)
Gelukkig was dag 4 een iets "drukkere" dag, ik stond dit keer op een kamer met vrouwen/meiden met een keizersnede. Hier bij komt natuurlijk wond verzorging kijken en de hele kamer lag vol waardoor we dit keer 7 baby's hadden om te wassen, aan te kleden en bijvoeding te geven.
Soms schrik ik nog wel een beetje van de verschillen tussen hier en in Nederland. De meiden die net terug komen van de OK. worden (in mijn ogen) hard handig van de brancard op bed geschoven waarbij ze zelf ook mee moeten helpen.. baby's worden veel anders vast gehouden in Nederland dan hier..
Een opmerking van een zuster: "Nederlanders zijn veel te lief, het kindje kan dit wel hebben worden ze hard van" verbaasde me helemaal. Hier wel een gesprek met de desbetreffende zuster over gehad waar door ik meer inzicht heb gekregen waarom zij het zo doen. Dit betekent niet dat ik er mee eens ben maar heb er respect voor dat het hun cultuur is en dat daar niks aan te veranderen is.
Ook hoe de zuster je iets vragen gaat heel anders.. het is niet van zuster zou je even die pen voor me willen pakken, nee het is meer van "zuster, pak die pen voor me wil je" ik zelf moest hier erg aan wennen maar ik weet dat ze het niet zo bedoelen en dat dat gewoon de Surinaamse cultuur is.
Gelukkig was dag 4 beter dan de dagen daar voor en zie ik minder tegen op om maandag weer aan de slag te gaan. De zuster kennen me nu en weten wat ze aan me hebben.
En nog even iets heel anders.
Gister avond hebben wij het staartje van de storm Irma mee gekregen. Enorm harde wind en super veel regen! Gelukkig was het niet zo erg als in Sint Maarten maar de Surinamers wisten er blijkbaar vanaf want er was bijna niemand meer op straat. Wij waren toen veilig bij onze Surinaamse mentor waar we overigens een heel fijn gesprek mee hebben gehad over hoe onze eerste stage week was verlopen.
Vandaag lekker weekend gevierd en samen met de meiden geluncht.
Morgen lekker niks doen en s'avonds gezellig uit eten
(Ja dat kan zo vaak want het kost geen drol hier 😂, hebben wij even geluk)
Kusjes en knuffels uit Su
❤❤❤
Afgelopen week (van maandag tot donderdag) me eerste week stage mogen lopen..
Jeetje wat moest ik wennen zeg.. zo als we allemaal weten is de zorg in Nederland hard werken en soms je benen onder je lichaam weg rennen.. maaar dat is hier heeeel anders
Ik zit nu eerst 2 weken op de kraam afdeling omdat de afdelingen gynaecologie en kinderen vol zat omdat het ziekenhuis overstroomt met Nederlandse studentes.
Sochtends worden alle babies gewassen en aangekleed, wat overigens super leuk en schattig is om te doen!
Verder zit je dan van 10 tot 3 eigenlijk op een stoel niks te doen...
Dit was de eerste 3 dagen het ergste omdat ik toen op een kamer zat waar de vrouwen alleen last hebben van veel bloed verlies.. en 3 kindjes van de 5 meiden in de conveuse lagen (wat hier heel snel gebeurt!) ook al vraag je of je iets kan doen krijg je een antwoord als "nee meisje, is even niks te doen" of "nee poppetje het is rustig"
Natuurlijk ben ik hier met de gedachtes gekomen om te leren van de zusters, de cultuur ect.. maar dit had ik niet verwacht. Ik ben niet gemaakt om op een stoel te zitten in de zorg, ik wil graag mensen helpen waar het kan! De 2de dag stage dacht ik; ik ga het anders doen, ik neem mijn ziekenhuis leerboek en opdrachten mee en ga aan de zelf studie! Dan tikt de tijd wat sneller door.. 3de dag in informatie verzameld voor me oriëntatie opdracht (die ik vandaag helemaal afgemaak hebt in jawel 4uur tijd! Het is een wonder dat ik zo lang bezig ben voor school 😂)
Gelukkig was dag 4 een iets "drukkere" dag, ik stond dit keer op een kamer met vrouwen/meiden met een keizersnede. Hier bij komt natuurlijk wond verzorging kijken en de hele kamer lag vol waardoor we dit keer 7 baby's hadden om te wassen, aan te kleden en bijvoeding te geven.
Soms schrik ik nog wel een beetje van de verschillen tussen hier en in Nederland. De meiden die net terug komen van de OK. worden (in mijn ogen) hard handig van de brancard op bed geschoven waarbij ze zelf ook mee moeten helpen.. baby's worden veel anders vast gehouden in Nederland dan hier..
Een opmerking van een zuster: "Nederlanders zijn veel te lief, het kindje kan dit wel hebben worden ze hard van" verbaasde me helemaal. Hier wel een gesprek met de desbetreffende zuster over gehad waar door ik meer inzicht heb gekregen waarom zij het zo doen. Dit betekent niet dat ik er mee eens ben maar heb er respect voor dat het hun cultuur is en dat daar niks aan te veranderen is.
Ook hoe de zuster je iets vragen gaat heel anders.. het is niet van zuster zou je even die pen voor me willen pakken, nee het is meer van "zuster, pak die pen voor me wil je" ik zelf moest hier erg aan wennen maar ik weet dat ze het niet zo bedoelen en dat dat gewoon de Surinaamse cultuur is.
Gelukkig was dag 4 beter dan de dagen daar voor en zie ik minder tegen op om maandag weer aan de slag te gaan. De zuster kennen me nu en weten wat ze aan me hebben.
En nog even iets heel anders.
Gister avond hebben wij het staartje van de storm Irma mee gekregen. Enorm harde wind en super veel regen! Gelukkig was het niet zo erg als in Sint Maarten maar de Surinamers wisten er blijkbaar vanaf want er was bijna niemand meer op straat. Wij waren toen veilig bij onze Surinaamse mentor waar we overigens een heel fijn gesprek mee hebben gehad over hoe onze eerste stage week was verlopen.
Vandaag lekker weekend gevierd en samen met de meiden geluncht.
Morgen lekker niks doen en s'avonds gezellig uit eten
(Ja dat kan zo vaak want het kost geen drol hier 😂, hebben wij even geluk)
Kusjes en knuffels uit Su
❤❤❤
Blijf genieten (en leren) van je stage en alles er omheen.
Op naar week 2👊🏻
Have fun!
❤❤
Wendy